Dag lieve mensen in het mooie Nederland,

Allereerst bedankt voor alle leuke berichtjes! Ik vind het ergfijn elke keer weer wat te lezen uit Nederland > mijn heimwee is nog niet helemaal over en ik mis Nederland, mijn vrienden en familie best wel hier. Deze week heb ik wel veel gedaan, dus was ik af en toe iets te veel afgeleid om thuis te missen. Ik vind het leuk dat mensen mijn (nogal lange) verhalen lezen en ik beloof plechtig every now and then een nieuw verhaal erop te zetten... al zal het de komende weken minder worden (wat niet erg is wantwiegaat er nu elke 2 dagen een verhaal van mij zitten lezen).

Maar geloof me, er komen nog verhalen, foto's en video's van tripjes naar Budapest, Bratislava, Praag, Wenen, Linz, Salzburg... ik kijk ernaar uit om samen met Jessica (en misschien nog meer mensen) deze steden te zien.

Heel veel liefs en leesplezier uit Oostenrijk!

In Östenreich oder en España > no se, en realidad!

Maandag kwam ons laatste huisgenootje aan. De Spaanse Elena is niet zoals men hier de Spanjaarden over het algemeen omschrijft. Ze is lief, rustig en een beetje verlegen. Ze praat af en toe wel maar je merkt dat de taalbarrière haar tegen houdt. Maar ze is determind Engels te leren, dus we praten vrolijk terug.

Haar Landgenoten blijven wel vragen wanneer Jessica en ik mee uit gaan en we beloven plechtig het volgende weekend mee uit te gaan (en niet vanavond want het is maandagavond en morgen moeten we er vroeg uit) maar Lucas geloofd het niet. Ik gebruik nogmaals een oud, Spaans gezegde: 'mañana, mañana, mañana, mañana!' (Dat betekend: 'morgen, morgen, morgen, morgen' omdat Spanjaarden alles uitstellen.)

Ik moet eerlijk zeggen dat ik Spanjaarden een stuk minder leuk vind dan ik altijd dacht dat ik ze vond. Eerst pakken ze ons de Wereld Beker af en nu nemen ze ook mijn huisje over! Er zijn belachelijk veel Spanjaarden hier en het worden er steeds meer!!! It's Like They Are Taking Over The World!!! Was de beker niet voldoende?

No soy Española, soy Holandesa!!! Parten ladrones. We No Speak No Español!

Introduction Day

Als dit de meest interessante dag van het jaar had moeten zijn kan ik beter meteen naar huis gaan! Het begon goed, vol enthousiasme gingen Jessica en ik 's ochtends gezellig samen ontbijten en met Elena - onze Spaanse huisgenoot - zouden we naar onze school lopen. Onze andere Spaanse huisgenoot - die om 6 uur thuis kwam van een feestje - strompelde al riekend naar alcohol om ons heen en bleef maar lachen. Tja, na een halve fles whiskey zou ik denk ik ook zo reageren - al zou ik nooit een halve fles whiskey drinken, ik heb wel meer intelligentie!

Maar om 8 uur begon onze klimtocht naar school. Ik zeg klimtocht omdat dit het ook was! We waren kapot toen we op school aankwamen - het idee de marathon gelopen te hebben. Misschien moet ik maar klimspullen aanschaffen ‘cause it is one Big Climb!

We arriveerden precies op tijd en moesten een half uur wachten tot alles echt begon. We kregen een map met daarin allerlei informatie en een lelijke, rode tas van de school - die op zich wel kan dienen als sporttas de komende maanden!

Na een welkomspraatje kregen we een rondleiding op de campus (blijkt er naast een Fachhochschule, Universität ook een Gefängnis te zitten, de grootste van Oostenrijk -> leuk!!!). De rondleiding werd gegeven door een flirterig vierdejaars meisje die erg veel interesse toonde in een Italiaanse jongen en niet op het woord Midwifery kon komen. Helaas... want Jessica en ik vonden de rondleiding gevende cuty wel leuk...

Om 11 uur werden we in een grote collegezaal gedumpt en toen begon het... één of andere saaie man met een staartje en slecht Engels begon te vertellen en toen we de inhoudsgave van de presentatie zagen schrokken we: tot 6 uur duurde de presentatie. Elke school maakt dezelfde fout: door te denken dat studenten het leuk vinden als je ze uitgebreid welkom heet! Dit is ab-so-luut NIET waar!!! Het is een algemeen feit dat studenten een welkomspraatje van max 10 minuten willen hebben en vervolgens weer naar huis mogen. Maar nee, deze meneer wilde perse 7 uur lang lullen over van alles en nog wat.

Na 3 uur waren Jessica het zat. Het was irrelevant voor ons en hij vertelde saai en ik was zo moe dat ik het niet meer trok. Daar komt bij is dat ik majorly annoyed ben als mensen slecht Engels spreken en een presentatie gaan geven. Nope, hij was absoluut niet de wight person at the wight time at the wight place.

Am Mittwoch gehen wir ...

Zoals elke introductie moeten we ook hier spelletjes doen. In een groep van 20 mensen (voornamelijk Finnen, 3 Mexicanen, 1 Koreaan, 1 Chinees, 2 Oekraïniers, 1 Italiaan en nog wat Fransen en natuurlijk Jessica en ik... we waren de eerste groep EVER zonder Spanjaarden!) moesten we voorstelspelletjes doen. We moesten in een lijn gaan staan gebaseerd op lengte, daarna haarkleur, daarna leeftijd, daarna kleur ogen. We hebben de grootste lol gehad want de Finnen stonden naast elkaar bij haarkleur en ogen samen met Jess en ik en verder waren veel donkere mensen.

Vervolgens hadden we de volgende opdracht:

Je hebt een kleed. Iedereen moet op het kleed staan en zodra je op het kleed staat mag je er niet af. Je mag het kleed alleen aanraken als iedereen erop staat. Het is de bedoeling dat je aan het einde van het spel met z'n alle op de andere kant van het kleed staat (zonder enige vorm van manipulatie)

Iedereen vond het een beetje een vage opdracht en gingen maar op het kleed staan. De vorige groep - die nog groter was - had de oplossing na een half uur. Onze groep had hem binnen 5 minuten! Moeilijk is de oplossing niet... je moet alleen logisch nadenken. En wie kunnen dat beter dan Nederlanders!!! Ik ben misschien niet de meest intelligente persoon, maar in dit soort raadseltjes ben ik goed. Iedereen moet aan één kant staan en je moet het kleed gewoon draaien en één voor één overstappen! COME ON GUYS: NOT THAT DIFFICULT!

's Avonds hebben we in Müllner gezeten waar ze overheerlijke witte wijn hadden (daar staat Krems om bekend) en ik heb nog nooit zulke lekkere witte wijn geproefd. Het aantal glazen weet ik al niet meer... maar ik weet dat aan het einde van de avond ik erg veel lol heb gehad. De Spanjaarden zijn vrolijke mensen en gaan gerust met elkaar allerlei (flamenco) liedjes zingen (een video daarvan komt hier ook op te staan).

Daarna gingen sommigen van ons nog naar een Mexican Party omdat het Independance Day was daar, maar ik ben naar huis gegaan omdat ik nogal moe was en als je de volgende dag weer een programma hebt + pfeiffer heb je wel wat slaap nodig.

To be quite honest: de dinsdag was de eerste dag waar ik minder last had van mijn heimwee.