Zo plaats je veel verhaaltjes in één week en zo plaats je niets. Niet omdat er helemaal niets gebeurd is, maar juist omdat er zoveel gebeurd is. Ik zat midden in mijn eerste schoolweek en begon eindelijk een beetje te wennen aan het gebeuren hier, toen ik hoorde dat mijn lieve opa helaas niet meer hier op aarde is. Compleet in de war moest ik een vlucht regelen, terug naar Nederland. Verdriet en blijdschap gemixt want ik zou mijn lieve familie en Gerben weer even zien, al waren de omstandigheden wat minder leuk.

Vrijdagochtend vertrok ik vroeg richting de Bahnhof in Krems om te reizen naar Wenen. Natuurlijk had ik mijn eerste reis naar Wenen anders gezien, maar het was nu eenmaal niet anders. Ik moest twee keer overstappen maar ik kwam om 8 uur aan op de Weense luchthaven. Mijn vlucht had een uur vertraging en ik heb de hele vlucht gehoopt dat ik mijn aansluitende vlucht in Zürich wel kon halen. Eenmaal aangekomen in Zürich moest ik naar de andere kant van de luchthaven rennen om maar op tijd te komen. Eenmaal bij de gate aangekomen bleek deze vlucht ook vertraging te hebben. Hoe vermoeiend!? Maar om 14.10 kwam ik toch aan in Nederland. Hoe ik het voor elkaar krijg om te verdwalen op schiphol (en mijn weg te vinden in Wenen en Zürich) is ook voor mij een raadsel, maar alles werd een beetje te veel en had de neiging om heel hard te huilen. Natuurlijk hield ik me in en uiteindelijk vond ik dan toch de aankomsthal.

Eenmaal daar aangekomen moest ik nog 3 kwartier wachten op de leukste chauffeur van Nederland - dus het was de moeite waard - en we stapten in de auto. De rit die normaal maar 1,5 uur duurt, duurde toen wel 3 uur ivm de files (welkom in Nederland). De avond was de verjaardag van Gerben en door die drukke avond kon ik even ontspannen, maar was desalniettemin erg vermoeiend.

Mijn weekend in Nederland was druk, fijn, verdrietig, mooi, surrealistisch, moeilijk en vermoeiend. Zoveel verschillende emoties heb ik nog nooit in één weekend gehad. 3 landen, 3 plaatsen, uren van autorijden en 4x opstijgen en dalen... en dat in 5 dagen! Ik ben blij dat ik weer in Oostenrijk zit, want het is hier toch wel gezellig. Ik kreeg een warm onthaal door Jessica (die mij kwam ophalen met de auto) en Elene. Eenmaal in Fischergasse werd ik door Francesco, Thomas en Lucas ook welkom geheten - ze hebben me op één of andere vage manier gemist. Van Jessica kreeg ik nog een Welkom Terug Cadeau - om het zo maar even te noemen. Ze heeft een warme, paarse deken voor mij gekocht, waar ik natuurlijk héél blij mee ben.

Maar goed, het was vermoeiend, maar ik had het weekend niet willen missen. Nu kan ik beginnen aan een nieuwe schoolweek en uitkijken naar donderdagnacht - als Gerbje en Martin hierheen komen. Heerlijk! Want afleiding heb ik wel nodig.

Mijn volgende blog zal zeker wat leuker worden, dat weet ik zeker!