Het gewone leven in Krems is weer begonnen. Lees: veel feestjes, nog meer alcohol, dronken Spanjaarden, laat weg, vroeg slapen en de volgende dag vallen we in herhaling. Woensdagavond hadden we een welkomsfeest in 50/50 voor alle eerstejaars en Erasmusstudenten hier. De hele woensdag had ik zo iets van: ik ga niet mee, ik heb geen zin. Maar uiteindelijk besloot ik toch mee te gaan. Uiteraard kwam er een groep Spanjaarden (vergezeld door wat Italianen, Koreanen, Chinezen en wat verdwaalde Fransen) eerste gezellig naar Fischergasse om te 'kletsen' (geloven jullie het zelf?) en het werd steeds gezelliger en gezelliger.

Na 100 keer verkleden trok ik op aandringen van Elene een zwarte jurk aan - anders viel ik te ver uit de boot omdat iedereen er fab uit zag. Ik had - as usual - al lang geen zin meer. Ik had 3 glaasjes prosecco op (wat gelijk staat aan wijn en dus word ik er moe van) maar ik besloot mij dit keer niet tegen te houden door mijn onheilspellend voorgevoel.

Mi vuoi sposare?

Ik probeerde iedereen een beetje stil te krijgen, maar dit lukte niet en al helemaal niet toen Franscesco op zijn knieën ging. Hij heeft de neiging om mijn hand te pakken en te zoenen als hij iets doet waarvan hij denkt dat ik het niet leuk vond - in dit geval bier over me heen gooien. Nu vind ik een heleboel prima, maar een aanzoek hoeft nu ook weer niet!

Om 10 uur heb ik iedereen ons huis uit gebonjourd omdat er tegenover ons een vrouw woont die blijkbaar elke keer de polizei belt, en daar had ik natuurlijk geen zin in. De beste vriendin van Jess en mij hier (een Spaans meisje dat ons elke keer best friends noemt, terwijl we haar nauwelijks kennen en een beetje apart is) was dronken en besloot - toen EIN DE LIJK iedereen buiten was - nog even 'snel' naar de WC te gaan. Ik, vriendelijk als ik ben, wachtte op haar. Met als gevolg dat ik bijna 5 minuten stond te wachten eer ze naar buiten kwam zwalken en we moesten hollen voor de rest.

Kou leiden, de Taxi Oorlog en naar huis willen

Er zouden bij de Bahnhof bussen op ons wachten, maar dat viel tegen. Toen we aankwamen zag het plein zwart van de mensen, allemaal door elkaar roepend en zingend. Toen de bus kwam leek het wel een Nederlandse uitverkoop bij de IKEA. Iedereen stormde erop af als gekken met als gevolg dat bus 1 vol zat. De volgende bus zou over een half uur komen... dus... het was half 11 en tot 11 uur wachten had ik niet zo'n zin in.

Hoppend van één voet op de andere stonden we te wachten op de andere bus. Het was verschrikkelijk koud en zelfs mijn botten begonnen het te voelen... De andere bus kwam en de IKEA uitverkoop begon weer. Dit keer met verzwikte enkels - gelukkig niet bij mij - tot gevolg. Maar de bus bleek nog helemaal niet te gaan naar 50/50. Hij reed weg en kwam na 10 minuten weer terug. Natuurlijk probeerde Jessica en ik er weer in te komen, maar dat had niet veel zin. De bus zat stampvol en een stuk of 30 mensen bleven over. Toen kwam de Taxi Oorlog! Hij duurde van 11.10 tot 11.30 en ging voornamelijk tussen Spanjaarden en Oostenrijkers - de Nederlanders, die eigenlijk neutraal waren, werden 'gedwongen' zich te voegen bij de Spanjaarden vanwege vriendjespolitiek.

Rond 11.45 hadden de meeste mensen een taxi weten te bemachtigen - volgens mij zijn er maar 3 taxi's in Krems - en waren er nog een paar mensen over. Een groepje begon te lopen en Jess en ik bleven achter met Nuño (Spaans) en Carlos (Mexicaans). De Mexicaan DieVloeiend Duits Spreekt probeerde een taxi te bellen - want we wilde echt niet gaan lopen. Ik zag inmiddels blauw van de kou en dacht elk moment te kunnen bevriezen en Nuño - gentleman als hij was - bood mij zijn jas aan. Het hielp een flink stuk, want het was een dikke jas, maar ik heb nog zeker een uur na zitten rillen.

Uiteindelijk kwam er een taxi. Of nou... meer een busje met een dronken man achter het stuur die de regel heeft: Sie dürfen hier nur rauchen als Sie auch eine Zigarette für mich habe! Hij begon te 'rijden' naar 50/50 en ik ben blij dat ik levend ben aangekomen, want die man reed als een taxischauffeur in China - en dat is geen compliment.

Gratis drankjes? Ik ben Nederlandse: natuurlijk! Kom maar op!

Levend en shakend aangekomen moesten we nog binnen zien te komen. Er gingen geruchten dat je je studentenkaart mee moest hebben - wat we natuurlijk niet hadden - en we hadden geen kaartje, dus op hoop van zegen... Na 10 minuten voor de Uitsmijter te hebben gestaan, heb ik het maar gevraagd... want met wachten schiet je ook niet op. We hoefde geen studentenkaart te laten zien en konden gewoon een kaartje kopen - weer 10 minuten van mijn leven weggegooid. Nu moesten we alleen nog een plek voor onze jas vinden. Er stond een rij van hier tot Wenen om je jas op te hangen, maar we sloten ons toch aan. Het duurde even, maar toen we er bijna waren zei de persoon achter de balie dat er geen plek meer is voor de jassen!!! Wat betekend dat er meer als 300 personen in de zaal zaten.

De harde muziek volgend kwamen we een mega zaal binnen. Ik had het nog steeds verschrikkelijk koud. Al snel ondervonden Jess en ik het voordeel van vrouwen zijn want Nuño kocht voor ons echt, Nederlands, Heineken bier en later kregen we van Florian één of andere mix.

Verder zijn we gezoend door de liefste Spaanse jongen - die voor 85% homo is - die er is. Hij zei continue 'I loooooove you and Jessica. You aaaaare perfect!' Waarop Florian, de Cute Austrian Boy, teleurgesteld wegliep, want tegen zo'n knappe jongen kon hij niet op. We hebben met onze booty geshaked en geluisterd naar oude muziek, maar het meeste was best leuk, gezien hoe Francesco hand-in-hand liep met zijn buddy, Roberto een chica heeft versierd die hem later weer dumpte en gezien hoe Lucas een voorkeur heeft voor Zweedse blondines.

Rond een uur of half 2 besloten Jess, Thomas en ik maar naar huis te gaan. Thomas moest vroeg op en ik was best moe.

Al met al was het een prima avond maar...

...2 uur in de kou wachten is niet mijn ding

...2,5 uur onderweg zijn is niet mijn ding

...3 uur kou leiden is niet mijn ding