How To Get Rid Of Spanish People - success guaranteed
Ik ben dol op verschillende culturen en heb respect voor iedereen bijna iedereen. Maar over 1 ding ben ik het unaniem eens: Spanjaarden zijn luidruchtig, lui, smerig en
schijnheilig (ik spreek uit ervaring). Geen wonder dat heel Spanje naar z'n grootje is! Ze staan op om 11, gaan naar hun werk om 12 om te ontbijten tot 1. Dan houden ze siësta tot 3, gaan
lunchen rond 4 en spreken af met hun amigos om 5 om tot 9 te drinken. Ze eten warm om 10 en hebben fiësta tot 3 om vervolgens weer te slapen tot 11! Ze ruimen hun rommel niet op, doen hun
schoonmaak taak niet (ook al hebben ze 7 dagen de tijd) en geven altijd anderen de schuld.
Daarom heb ik wat tips om van je Irritante Spanjaard (een ISer) af te komen:
1- Sta om 5 uur op om de Traditionele Klompendans van Nederland te doen. Daarbij zingend een Frans Bauer lied.
2- Speel voor Zwarte Piet (Pedro Negro) en smijt heel hard pepernoten tegen hun hoofd als ze nog in bed liggen.
3- Las een traditie in dat Twee Emmertjes Water heet! Zing het lied en gooi daarbij twee emmertjes water door hun kledingkast.
4- Doe 's ochtends heel luidruchtig je eigenschoonmaak taak en benadruk dit elk uur dat ze wakker zijn.
5- Geef ze een pot nutella (daar leven ze op en worden ze lekker dik van).
6- Ga lekker lang douchen zodat ze alleen maar koud water hebben.
7- Ga bij ze zitten en sta erop dat ze Engels praten.
Werkt tot nu toe gegarandeerd. In het verleden behaalde resultaten, bieden weldegelijk garantie voor de toekomst.
Hoe Oostenrijkers Ongastvrij Zijn En Ik In Bratislava Gearresteerd Kon Worden
Omdat ik van veel mensen de reacties krijg dat ik nauwelijks studeer, wil ik jullie nu even laten zien dat ik wel degelijk hard studeer hier in Oostenrijk. Deze week zijn we vrijwel elke dag naar school gegaan en toen we de donderdag vrij hadden, hebben Jess en ik de hele dag aan onze Duitse presentatie gewerkt! Op vrijdag hadden we van 9:00 tot 14:00 lessen nur auf Deutsch! E-marketing was leuk. Het wordt gegeven door een man die verschrikkelijk snel praat en een accent heeft, maar als we iets niet snappen mogen we het altijd vragen en hij wil het ook nog eens in het Engels uitleggen. Maar Prozessmanagement, dat is een ander verhaal.
Österreichers zijn de MINST gastvrije mensen in Europa
De les begon prima. Er was ergens één meisje dat ons begroette toen we binnen kwamen en Jess en ik gingen met z'n tweeën vooraan zitten. Hier hebben we de hele les gezeten. Halverwege was het de bedoeling dat je met je projectgroepje wat ging overleggen en de docente, een echte MUD (Make-Up Doos), zou langskomen. WE WERDEN COMPLEET GENEGEERD! Er was niemand die ons überhaupt ooit gevraagd heeft of we bij hem/haar in het project groep willen, er is niemand die ons überhaupt ooit heeft gevraagd in welk groepje we zitten en er is blijkbaar ook niemand die ons überhaupt blijkt op te merken. Zelfs de MUD komt niet naar ons toe of stelt vragen. Ik had liever dat ze boos werd en zegt dat we wel mee moeten werken en zelf initiatief moeten zoeken! Maar nee, het is alsof we niet bestaan.
In Nederland is dit wel anders. Als in de les één of twee buitenlandse studenten zitten rent iedereen erop af (weer IKEA uitverkoopachtig... misschien ligt het aan ons, wij zijn gewoon een enthousiast volk!) en worden ze het hemd van het lijf gevraagd! Ze worden door iedereen gevraagd bij het groepje te komen en we zijn helemaal gefascineerd door die BIK (Buitenlander In Kwestie). Maar hier? Hier interesseert het ze geen drol. Tss nou dan niet hoor... we hebben jullie niet nodig! We hebben niemand nodig! Nou jah... geen Oostenrijkers in ieder geval.
Verder zijn de rest van de vakken prima te doen. Duits en Spaans zijn redelijk eenvoudig en zijn tot nu toe de leukste vakken die we hebben. Economic Areas is een beetje een vaag vak, de vrouw leest voornamelijk alles voor, maar het moet te doen zijn.
Cuisine Française: pas tres bon!
Op de vrijdag- en zaterdagavond waren we uitgenodigd om te eten bij Cécile (vrijdag) en Estelle (zaterdag). Beide Franse meisjes zeiden dat de Franse cuisine erg goed was en het staat inderdaad bekend als goed. Nou, viel dat even tegen. Ten eerste moet je wachten tot 20.30 tot je eindelijk kan eten, wat betekend dat ik of al van mijn stokje ben gegaan of over mijn honger heen ben.
Vrijdag hadden we Ratatouille (zie hierboven) wat op zich nog wel prima was. De brie was hemels maar de groente was zacht (daar houd ik niet zo van) en over de sla hadden ze azijn gedaan (jakkie). Maar ik heb zonder klagen mijn eten op gegeten. Als toetje hadden ze een chocoladetaart (ik word al misselijk bij het idee dat ik sowieso een chocoladetaart moet eten) maar deze sloeg echt alles! Dit was omdat ze geen goede chocola konden vinden hier in Oostenrijk. Dat snap ik en ik heb mijn best gedaan zo veel mogelijk op te eten.
Zaterdag was nog een tikkie erger. We aten pas om 20:45 en mijn honger was al voorbij. Mijn maag had al besloten te gaan slapen en toen ik er eten in wilde gooien kwam hij een beetje in opstand! We hadden crêpes. Dat zijn pannenkoeken, alleen doen zij er groente in en bechamelsaus (iiiiiieeeeel). Daarbij hadden ze ook aardappelen met zure room en kaas (wat op zich lekker kan zijn maar het leken wel ijsaardappelen en de room en kaas waren... niet zoals ik ze het liefst heb). Ik heb het maar zo snel mogelijk opgegeten. De hele nacht is mijn maag boos op mij geweest en ik zei tegen Jessica: nóóit meer zo laat eten! I <3 NL!
Waarom ik bang was om gearresteerd te worden en Jessica 46km/u te hard reed!
Onze trip zaterdag was naar: BRATISLAVA! De hoofdstad van Slowakije, 1,5 uur rijden hier vandaan en met Jessica, Francesco, Cécile en Estelle reden we om 9:15 weg. We waren vol goede moed, hadden er zin in en dit keer waren er geen Spanjaarden mee die in hun eigen taal blijven praten.
Met Bratislava op de achtergrond.
Tot aan de grens hadden we geen problemen, maar opeens zagen we een politievrouw wild gebaren. Wat het betekende: keine Ahnung! We besloten maar om te stoppen. Ze kwam naar ons toe lopen (woest als alleen een Oost Europeaanse kan doen) en zei dat we meteen hadden moeten stoppen. Ze liet de verschillende gebaren zien (die eigenlijk allemaal hetzelfde waren) maar een duidelijk STOP-teken zat er niet bij. Wat bleek: Jessica (die dacht dat je 130 km/u mocht rijden, want dat stond op haar TomTom) reed bijna 50 km/u te hard! Arme Jessica. Ze rijdt altijd uiterst netjes, er zijn weinig vrouwen in Nederland die zo goed kunnen rijden en nu reed ze te hard... en niet zo'n beetje ook. De vrouw vroeg naar onze paspoorten: problemo numero dos! Er was natuurlijk één iemand zo dom was om zijn paspoort te vergeten! Dat was ik natuurlijk. Ik heb maar mijn EU Insurance Card maar gepakt in de hoop, dat dit voldoend was.
Ons groepje + wat Spanjaarden die we TOCH NOG tegenkwamen
'You know, you can get arrested. You are now illegal in Slovakia.' Ik had een kop als een boei en was al bang dat ze ons gewoon terug zou sturen. We kregen een keuze: of we konden alles laten registeren en kregen een boete opgestuurd (€220,-) of we moesten handje contantje betalen (€70,-). Dat werd natuurlijk het laatste. Ik hoef NIET meer naar Slovakia, ik had er GEEN zin meer in en ben ervan overtuigd: ik ben geen fan van Oost Europa (no offence natuurlijk).
Koffie hadden we eerst wel nodig na ons Accefietje! Maar... koffie met een rietje? Dat kennen we als Nederlanders niet!
Nog natrillend van onze tweede aanraking met de politie in 2 maanden tijd, gingen we verder, op weg naar Bratislava. We kwamen vrij snel daar aan en gingen op zoek naar een parkeerplek. Er stonden overal bordjes, maar parkeerplekken waren er niet te vinden. Tegen de tijd dat we er EIN DE LIJK eentje gevonden hadden, was het al weer bijna tijd om naar huis te gaan. Maar we hielden de goede moed erin. We liepen naar een Informatiecenter en we hebben die dag de rode route gelopen door de oude stad.
Natuurlijk probeer ik met zoveel mogelijk rare standbeelden op de foto te gaan... ach... laat me... ik ben ook maar zelden illegaal ergens!
Lass dich nicht vom Bösen überwinden, sondern überwinde das Böse mit Gutem
Römer 12, 21
Deze tekst stond centraal tijdens onze preek zondagmorgen. Helaas was ik deze een half uur daarna al weer vergeten toen Elena om 10.50 haar bed uit kwam, klagend dat we te luid waren. Toen barste
de bom een beetje. Diezelfde ochtend heb ik voor de tweede keer die week ALLE afwas gedaan (koste me een halfuur!) en haar troep stond er nog vanaf dinsdag. Elke week zijn er wel één of twee
avonden dat zij met wat vrienden herrie maakt (en hoe fel ze ook zegt dat ze zo stil mogelijk doet, haar hoor ik overal bovenuit) tot 0:00! Ik was het zat. Ik zei tegen haar dat ze geen recht van
klagen heeft want ik moet altijd haar herrie aanhoren (geloof me: ze praat ontzettend hard met een knerpende stem) en haar troep staat me in de weg! Ik was zo verschrikkelijk geïrriteerd dat ik de
Zondag Gedachte even liet varen en zei dat ze maar niet moest klagen, want wij klagen ook nooit
(dan behalve over de troep, maar dat komt omdat het een Welkoms Feest Voor Muizen is)
Hoe Jessica En Ik Veranderen In Danseressen En Nürnbergse Vrouwen Niet Kunnen Autorijden!
8.245 woorden ver in 17 pagina's en10blogs geschreven over de 40 dagen, 6 weken en dus 1,5 maand dat ik hier door heb gebracht. Het lijkt al veel langer geleden dat Jessica en ik in de auto stapte om richting Oostenrijk te gaan. Nog ca 96 dagen eer ik terug ga wat inhoud: nog 13,8 weken, 3 maanden en heel wat blogs en woorden te gaan!
Komm schon, alter, ist doch noch nicht so spät, lass uns noch ein bisschen tanzen
Op maandag was het zover: Jess en ik gaan naar de dansles. Het is zo heerlijk om na
al die jaren weer te kunnen zeggen: Ik ga naar dansles! En we hadden er beide erg veel zin in. Met een plattegrond en onze sportkleding (voor zover we die hadden) zijn we op pad gegaan. We
kwamen uiteindelijk bij de juiste straat en nummer maar er was nog helemaal niemand. Na 5 minuten wachten kwamen er gelukkig nog wat mensen en net voor 6 uur kwam onze docente. Ze is lang, slank,
heeft weinig haar en ze ziet eruit alsof ze aan de coke zit... maar goed... misschien is ze wel heel aardig.
De dansles zelf was even wennen maar erg leuk. We hebben les in een stinkzaal en de docente slaat af en toe op iemand haar kont... maar... we leren een dans op Rude Boy van Rihanna... dus ik klaag niet!
Stadt dieser Woche: Nürnberg
Dit weekend heb ik samen met Gerben de stad Nürnberg bezocht. Was het gezellig? Jah! Was het boeiend? Neej! De stand Nürnberg ziet er mooi uit, maar het weer was druilerig, alles was zoeken en de stad zelf hoef ik niet nog een keer op te zoeken. Toen ik aankwam op het station was het een nachtmerrie! Ik kon niets vinden, het was verschrikkelijk groot en om een paniek aanval te voorkomen (niemand wil een 22-jarige zien huilen natuurlijk) ben ik maar met de taxi naar het hotel gegaan. Daar aangekomen moest ik lang wachten tot Gerben uiteindelijk kwam, maar gelukkig had ik mijn boek mee: Het Verloren Symbool van Dan Brown. Deze heb ik eindelijk lekker kunnen uitlezen en om 1 uur was het dan ook schluß! En toen stond Gerben voor mijn neus.
De zaterdag hebben we voornamelijk koffie gedronken, gebakjes gegeten (niet echt Sonja-proof, maar ik had dan ook een SAS-weekend) en 's avonds hebben we bij de Indiër gegeten: erg lekker, bediening was bagger! Ik bestelde als voorgerecht de Lobster-soup, maar die hadden ze niet meer. Dit betekende dat ik wat nieuws moest bedenken en ja... dat duurt even. Maar, zo zeiden ze mij: ik moest wel opschieten!!! Hoe vriendelijk kan je het hebben!
Het nagerecht ging ook niet wie vereinbahrt want ik had een Karamel Achtig IJs gekozen en Gerben een Banana Split (zo iets). Maar we kregen Vanille en Chocolade IJs. 'Het spijt ons, maar we hebben geen ander ijs meer!' ZEG DAT DAN!!! Schuiven ze mij gewoon chocolade ijs voor en iedereen weet dat ik géén chocolade ijs lust! Gelukkig was de vanille ijs heerlijk.
Nur für Frauen!
Iedereen weet dat de beste vrouwelijke autobestuursters in Nederland wonen (ik heb geen rijbewijs, dus ik kan nergens op aangekeken worden). In Nürnberg wonen blijkbaar de slechtste vrouwelijke autobestuursters! Ze zijn daar blijkbaar zo verschrikkelijk slecht dat ze zelfs parkeerplekken Nur Für Frauen hebben! Vertoornd, ontzet, teleurgesteld deed ik mijn beklag bij Gerben die - ongetwijfeld het van binnen bescheurend - rustig naar mij luisterde. Ik begreep werkelijk waar niet, waarom! Plotseling gebeurde er iets, waardoor mijn mening begon te veranderen! Er was een Nürnbergse aan het stuur. Ik zal niet in detail treden - daar ik niet wil klagen over de tekortkomingen van mijn sexe - maar laten we aannemen, dat de Nur-Für-Frauen-Parkplätze in Nürnberg een must zijn!
Vanavond gaan Jessica en ik weer weiter tanzen en deze week weer lekker tegemoet. Morgen hebben we onze eerste tentamen, dus ik ben erg benieuwd.
Feitjes van de Week:
- Ik ben vrijwel nooit ziek, nu ik eenmaal in Oostenrijk zit heb ik niet alleen last van pfeiffer maar ook nog van een blaasontsteking!
- Oostenrijkse dokters zijn erg leuk, ze vragen je van alles en nog wat en zoeken je woonplaats op, via Google!
- Ik ben erachter gekomen dat ik geen uitgaanstype ben! Laat mij maar lekker op de bank een filmpje kijken.
- Volgens de Italianen en Fransen klinkt het Nederlands alsof we boos zijn.
- Engels met een Duits accent is een andere taal. Zo zijn woman hier wuman; youth = use; think = sink; en mistakes worden als mistékies uitgesproken!
- Ik vlieg 29 november voor een week naar Nederland en 21 december vlieg ik weer voor 3 hele weken naar die Niederlande!
Ik heb tevens een stukje geplaatst wat ik voor Duits geschreven heb! Voor als iemand zich verveelt! Het gaat over de Nederlandse taal!
Wir sind das Wörterbuch von Europa!
Jedes Land hat positive Eigenschaften. Der Niederländischen haben die gute Eigenschaft dass sie Anpassungsfähigkeit besitzen. Nur 13.5% vom Niederländische Bürger spricht keine Fremdsprache*und damit haben wir den zweiten plätz in der EU. Als wir jemand treffen vom Ausland sprechen wir immer English, Deutsch, Französisch, manchmal auch Spanisch und im Zukunft vielleicht auch Chinesisch. Seit der Niederländische Ostindien-Kompanie weisen wir wie wir uns bewilligen müssen: eine andere Fremdsprache lernen, die Kultur und Gewohnheiten kennen lernen und (das Keyword) anpassen! Aber... sind wir nicht zu weit gegangen?
Zum Beispiel: Wir gehen funshoppen mit dem kids in dem summersale! Ich könnte der screensaver nicht downloaden von deiner homepage weil mein browser crashte.**Von bullshit nach royalty... wir benutzen jeder Tag eines Englisches Wort. Aber nicht nur English... wir haben auch viel Französische Lehnworten. Wir gehen über den Boulevard nach einem Restaurant mit unserem au pair, danach essen wir ein Bonbon. Brauchen wir überhaupt auch Deutsche Worten? Aber natürlich! Wir brauchen sowieso überhaupt, Einzelgänger wird auch ausgesprochen in unserer Sprache, aber unserem Favoriten Lehnwort ist Fingerspitzengefühl.*** Der Niederländischen brauchen so viel ausländische Worten, das Ihr Niederländisch rückwärtsgeht.
Wir haben zweisprachige Schule, wo die Kinder Niederländisch und English lernen können, aber im Allgemeinen lernen wir English als wir 10 Jahre alt sein. Französisch lernen wir am 12 Jahre alt und Deutsch wann wir 13 sind. Die Sprache werde mindestens 2 Stunden pro Woche gegeben. Es wäre immer möglich vor Studenten Griechisch und Latein zu lernen, aber heute ist es möglich Spanisch, Italienisch und manchmal auch Chinesisch zu lernen. Vielleicht weil niemand Niederländisch lernen möchte, oder vielleicht weil wir Spaß haben einer Fremdsprache zu lernen machen, ich weiß es nicht... aber für uns ist es sehr wichtig andere Sprachen zu lernen.
Nach English ist Deutsch die wichtigste Sprache in die Niederlande. Jeder Sommer kommen viel Deutsche Urlauber nach der Niederländische Küste und seit ich 7 war, habe ich Deutsch gesprochen. „Kommst du spielen?' und „gehst du mit nach dem Pool?' habe ich sehr viel gesagt. Vor 4 Jahre habe ich auch ein Deutsche Brieffreundin gehabt und immer auf Deutsch geschrieben. Aber seit ich mehr und mehr English sprech, wird mein Deutsch nicht besser. Hier in Österreich spreche ich leider selten Deutsch, weil Österreichers auch sehr gut auf English reden können.
Obwohl ich mehr auf Deutsch reden möchte, spreche ich doch sehr flüchtig English, da es einfacher ist. Aber, Übung macht den Meister, und ich hoffe hier in Krems mehr Deutsch zu sprechen, weil mein Ziel fließend Deutsch sprechen ist! Dennoch werde ich meiner eigenen Sprache nicht vergessen, weil ich glaube dass wir eine schöne Sprache habe... gleich wie jeder Sprache.
* Quelle: http://frontpage.fok.nl/nieuws/140575/1/1/50/90-procent-nederlanders-spreekt-vreemde-taal.html
** Quelle: http://www.mijnwoordenboek.nl/engels-in-het-nederlands.php
*** Quelle: http://www.duitslandweb.nl/actueel/uitgelicht/2010/1/Het+favoriete+Duitse+leenwoord+begint+ met+een+f..html
Wie Brutale Niederländers Nach Mitarbeiters Des Geschäfts Pfeifen, Effizient Parkplätze Finden Können Und Wie Ich Mich VERLIEBT Habe!
Wij Nederlanders staan erom bekend dat we direct en gierig zijn, veel kletsen tijdens de les (zo vertelde een docent Duits ons) maar dat we ook brutaal zijn tegen het winkelpersoneel... dat bleek maar weer van de week. Jessica ging naar haar vleescorner (waar ik snel voorbij loop, want daar is voor mij toch niets te zoeken) om twee plakken kalkoenfilet te halen. Zoals altijd probeerde ze met handen en voeten duidelijk te maken wat ze wilde... tot ze de kipfilet ontdekte! De verkoopster was al bijna aan het snijden en op haar 'madame! Madame!' reageerde ze niet, dus wat doet Jessica: ze fluit!!! Waarop de verkoopster reageert met: 'I am not a dog!' Ach, hebben wij weer wat om te lachen!
Maar Oostenrijkers zijn ook niet altijd even fijn om mee om te gaan. De bovengenoemde docent Duits - ze is overigens heel aardig - maar die heeft zulke rare trekjes! Ze heeft haar voortanden altijd op haar bovenlip en haar elke keer herhalende 'hmm-mm' is meer dan irritant! Daarnaast kan zij je vrolijk een vraag stellen en halverwege je antwoord opeens overgaan op iets anders! VERY ANNOYING INDEED! Een andere docent heeft een VERSCHRIKKELIJKE slechte uitspraak in het Engels. Hij spreekt alles verkeerd uit en ik versta hem gewoon niet! Het is alsof hij een hele andere manier van praten heeft.
Ik moet altijd wachten op de mensen hier! Maar goed, ik ben dan ook een pünktliche Niederländer!
China-Deja-Vu! Karaoke
Woensdag avond zijn we naar de Irish pub gegaan om te kijken hoe de Woensdag Avond Karaoke Avond is in Krems. Nou, we kwamen meteen in de stemming! Elena, Jessica en ik were so excited dat we dachten: daar moeten we een liedje over zingen. Elena dacht dat ze I'm so excited van de Pointer Sisters wel kende - wat nog tegen viel - maar ze deed haar best (zie filmpje).
We hebben zoveel lol hier!
Natuurlijk moest ik zingen met Francesco, want dat had ik hem beloofd. Omdat ik elke dag in mijn kamer veel loop te zingen - voornamelijk Lady Gaga - heb ik de bijnamen: Lady Gaga & Lady Marianna gekregen en ik zou met hem een Lady Gaga lied zingen. De enige die ze hadden was Telephone maar dat was voor mij geen probleem. Je komt flink wat adem tekort tijdens het zingen (ook omdat het zo warm is daar). Maar ik heb mijn Italiaanse huisgenoot er flink uitgezongen hoor! Vals als ik zong - ik kon mezelf niet horen omdat er een Spanjaard in mijn oor zat te tetteren - kon ik wel meer zingen dat Francesco.
Hoe Nederlanders een parkeerplek vinden
Voor ons huis staan een aantal parkeerplekken waar men voor moet betalen. Aan de straat daar aan vast, kan je gratis parkeren. Het probleem is dat die plekken vrijwel altijd bezet zijn (zeker overdag). Als wij onze wekelijkse boodschappen bij onze oude vertrouwde Lidl doen, gaan wij er met de auto heen en moeten wij wanneer we terug komen een nieuwe parkeerplek vinden. Hoe doen Jessica en Marianne dit? Wij gaan als volgt te werk:
Jessica staat in de startblokken met haar voet vlak boven het gaspedaal. Stoom komt uit haar oren en ogen en ze wacht op Het Teken. Het Teken moet ik haar geven. Ik sta op mijn Uitkijk Post (bij de boom) en kijk als een razende van links naar rechts en terug. Ik wacht oplettend of ik mensen in een auto zie stappen. Zodra ik zie dat een auto zijn parkeerplaats wil verlaten geef ik (wild gebarend) Het Teken aan Jessica. Deze trapt op het gas als een bezetene en ik ren als een dolle hond naar de parkeerplek om deze bezet te houden (want ze zijn hier heel brutaal en pikken zo voor je neus de parkeerplek in).
Dit is onze beroemde Zo Parkeer Ik In Fischergasse Aanpak die tot nu toe altijd functioneel is gebleken!
Ich hab mir verliebt... in eine schöne Stadt!
Op een mooie zaterdagochtend stonden we vroeg op, om met de auto naar één van de mooiste en interessantste steden van Oostenrijk te gaan. In de stad waar Mozart is geboren en de stad van de Sound of Music zouden wij (Jessica, Elena, Thomas, Montse en ik) een hele dag rondlopen. Het is twee en een half uur rijden, maar uiteindelijk zagen we dan toch een bordje dat zei: SALZBURG!
Nadat wij een parkeerplek gevonden hadden en een kaart bemachtigd hadden, hebben we volgens Elena's Spaanse Oostenrijkboekje een tour gelopen die ons langs alle belangrijke en mooie plekken van het oude Salzburg bracht. We hebben het geboortehuis van Mozart gezien, het Friedhof zu St. Pieter, de Residenzbrunnen, de Pferdeschwemme, de Mirabellgarten, de Dom en we zijn door de Getreidegasse gelopen. Natuurlijk hebben we als echte toeristen overal foto's van gemaakt en ik heb weer even mijn nieuwe hobby uitgeprobeerd: FILMEN! Ik moet er nog wel een beetje inkomen, want een ster ben ik nog niet.
Maar echt: wat een fantastische stad. Ich hab mir wirklich verliebt in Salzburg und möchte schnell wieder nach dem Stadt zurück gehen.
A la Iglesia
Omdat we hier al een tijdje zitten maar niet elk weekend de mogelijkheid hebben naar de kerk te gaan, namen we deze zondag de gelegenheid weer een bezoekje te brengen aan de Evangelische Kirche. We zaten vroeg aan het ontbijt en plotseling kwam Angela - een Mexicaans meisje - de trap op lopen. Wat bleek: Jessica had gisteren met haar zitten praten en Angela is van huis uit Rooms Katholiek en wilde wel met ons mee naar de kerk. Ze had een 'cadeautje' voor me meegenomen. Ze gaf me een soort broche (zie de foto hieronder) met Maria erop. Ze vertelde dat Maria heel speciaal was voor haar en dat ze deze alleen maar geeft aan mensen die ook gelovig zijn. Ik heb hem op mijn sjaal gedaan en heb hem gedragen naar de kerk. Ondanks dat ik niet veel met Maria heb, vind ik dit toch wel heel bijzonder en zal hem goed bewaren, ook omdat het veel voor haar betekend.
De kerk zat dit keer wat voller dan de vorige keer en ze hadden zelfs een bandje. Ja, ja, toe maar! Ze heette voices4your maar ze hadden hun voices beter thuis kunnen laten liggen want ze zongen ongelovelijk vals! Nu zongen ze één van mijn favoriete liedjes (Amazing Grace) en ik HAAT het als mensen deze niet mooi zingen! En raad eens... ze zongen VALS!!! Dus daar was ik niet zo blij mee. Maar goed... ik mag niet te veel zeuren... ze durven wel... maar de volgende keer: neem zangles, dat is voor ons ook fijn!
De tekst van deze week was: Heile du mich, Herr, so werde ich heil; hilf du mir, so ist mir geholfen. Jeremia 17,14
What Can You Expect From Me Next Week:
We gaan voornamelijk naar de lessen - wat niet zo boeiend is - we gaan maandagavond voor het eerst naar dansles (ai ai... zumba is één ding maar hoe ga ik streetdance en hiphop doen!?),we hebben weer een Welkoms Party in Müllner (waar ze köstliche Wein hebben), we willen op zaterdag naar Bratislava en we maken ongetwijfeld weer dingen mee die we kunnen voorzien noch inplannen!
Waarom het zo leuk is om met Jessica in Oostenrijk te zitten en hoe haar talenten hier goed ontwikkelen
Als je met iemand op pad gaat, kan een persoon tegenvallen, meevallen of precies zo zijn zoals je verwachtte. Jessica is precies zoals ik verwachtte... leuker zelfs! Het is alsof ik haar al jaren ken, maar ze verbaast je elke keer weer. Zo heeft ze masterlijke uitspraken. Een voorbeeld: Jessica is geen wijndrinker, maar ze heeft graag een wijnglas in haar hand. Nu zijn er in Oostenrijk vrijwel geen knappe jongens, dus als ze er één ziet is ze compleet van haar à propos! (Ik ook, maar ik probeer het zoveel mogelijk te verbergen natuurlijk.) Zo heeft een zekere knappe mister F. haar gevraagd waarom ze wijn drinkt, ondanks ze het niet zo lekker vindt. De antwoord op die vraag luidt: Well, it stands good on me. Heel goed Jessica, I think he is completely in the war right now!
Naast haar geweldige uitspraken is haar Engels erg goed - zeker als je het vergelijkt met een zeker docent die flowcharts niet goed uitspreekt... hoe hij het wel uitspreekt zal ik in het midden laten in verband met meelezende kinderen.
Verder is Jessica altijd in voor iets geks en ik, gek die ik ben, doe gewoon mee! Zo steken we tampons in onze neus, drinken flessen amaretto op, noemen onze Best Friend Bea stiekem Tiethouder en samen leren we magie van onze Franse huisgenoot.
Maar Jessica heeft haar talent gevonden! Ik heb altijd begrepen dat dwarsfluit spelen één van mijn weinige - enigszins ontwikkelde - talenten was, maar Jessica blijkt een natuurtalent te zijn. Ik vroeg haar voor de lol er even op te blazen en er kwam zowaar een zuivere noot uit! Sindsdien jat ze mijn fluit elke seconde en speelt dagelijks de Flight of the Bumbelbee en Berdien Stenberg heeft er een concurrent bij!
Maar ondanks dat ze mijn fluit jat, ondanks dat wijn good on her stands en ze slechte invloed op mij heeft
Hoe Martin & Gerben Beste Vrienden Worden En Jessica En Ik Op De Koffie Gaan Bij Keizering Siss
Nog 10 uur! Nog 9 uur en 55 min! Nog 9 uur en 50 min! Nog...
Donderdag 30 september: Martin en Gerben stappen rond 7 uur in de auto in Zwolle! Jessica en ik kijken elke 5 minuten op de klok en roepen elke keer: nog 10 uur! Nog 9 uur en 55 minuten! Nog 9 uur en 50 minuten! Uit frustratie drinken we liters koffie en thee en wachten vol spanning af tot we een berichtje krijgen van één van de jongens... maar tevergeefs! We horen helemaal niets van de jongens en na 4 uur wachten sturen we maar een mailtje - want ik dacht: mijn computer-gadget-nerd van een vriendje heeft vast wel zijn internet aanstaan op zijn mobiel. Een beetje dom van mij natuurlijk, maar goed, je weet maar nooit. Helaas had hij dit niet en wij hoorde maar niets. Rond 12 uur ging ik naar bed maar ik kon de slaap niet vatten. Wat als ze een ongeluk hebben gehad? Wat als ze verkeerd rijden en in Praag uitkomen? Wat als ze ijsberen tegen komen? Wat als ze besluiten niet te komen? Wat als ze besluiten een bank te beroven, in de gevangenis terecht komen en... Tja, ik maak me altijd zorgen om van alles en niets, maar gelukkig kreeg ik om 2 uur het eerste berichtje: ze moeten nog 500 km en ze zijn er rond 6 uur! Daarna viel ik natuurlijk meteen in slaap.
Om 4 uur werd ik wakker van mijn mobiel: jah, ze zijn er! Eindelijk! Helaas, een smsje: we moeten nog 250km en zijn er rond half 7. Zucht! Nu ben ik wakker... hoe kom ik ooit weer in slaap? Ik loop de woonkamer in waar ik Lucas en Elene zie zitten.
'Where is your boyfriend? We want to give them a warm welcome?' Erg life, maar het lijkt me niet verstandig om op hunt e gaan wachten. Ik heb ze naar bed gestuurd - ze hadden toch te veel alcohol op en nog 3 uur lang heb ik heen en weer lopen draaien tot ze eindelijk kwamen en belde: waar moeten we de auto parkeren? Ik heb met mijn slaapkop alles goed proberen uit te leggen en ben daarna in pyjama en al naar buiten gehold met Jessica - die haar mooie klomp-sloffen aan had - om ze een warm welkom te geven. De arme jongens waren nog verschrikkelijk moe dus hebben we ze nog even laten slapen.
Het blijven kleine meisjes he...
Beste Vrienden En Wij Lopen Er Maar Achteraan
De spanningen die Jess en ik hadden Of De Jongens Het Wel Goed Met Elkaar Kunnen Vinden was achteraf niet nodig geweest! Ze kwamen uit de auto als beste vrienden en we dachten bijna dat ze het leuker vonden om met elkaar wat te gaan doen, dan met ons. Die middag zijn we een beetje door Krems gelopen, hebben de school laten zien, de wandeling die we moeten maken om naar school te komen en hebben papier gekocht voor de printer die Martin gekocht had en die wij mogen gebruiken - dank je Martin! Omdat we ook nog een beetje Gerben zijn verjaardag vierden, heb ik een kwarktaart - nou ja, yoghurttraart - gemaakt, die grandioos mislukt was. O, hij was best lekker... als je de stukjes gelatine er maar uitspuugt! Verder hebben we Levensweg gespeeld, wat geweldig was, want ik heb het hele spel flink achter gestaan met allemaal schulden, maar heb uiteindelijk toch gewonnen - wat we de jongens er even moeten inwrijven natuurlijk.
Die avond hebben we gegourmet - hoe bedoel je Nederlands!? Maar we hadden veels te veel vlees gekocht, dus hebben we Thomas en Lucas ook maar even gevoerd. Hier heb ik mijn talent voor pannenkoeken bakken ontdekt!!! Nog nooit in mijn hele leven heb ik zulke lekkere pannenkoeken gegeten en omdat ik als eerst uitgegeten was, heb ik mezelf maar als pannenkoekenbakster gedoopt en heb voor iedereen pannenkoeken gebakken.
Wien bleib Wien - Wir gehen nach Sissi
De volgende dag stonden we voor dag en dauw op - 9 uur! - om naar Wenen te vertrekken. Na een uitgebreid ontbijt vertrokken we richting Bahnhof en na een uur lol gehad te hebben in de trein, kwamen we aan in het mooie Wenen. Het was even zoeken naar het centrum, maar uiteindelijk kwamen we er wel. Maar wat moet je zien als je in Wenen bent? We hebben maar een Spookkerk bezocht, veels te veel gelopen en uiteindelijk maar ergens wat gaan lunchen wat nog een ramp bleek te zijn. De moeheid zat er bij mij goed in en had dringend behoefte aan koffie en eten. Dit bleek een uitdaging.
Jessica en Martin hadden vrij snel iets gevonden wat ze lekker vonden, maar Gerben lust geen sla en tomaat - vrijwel overal zat sla of tomaat of sla & tomaat op - en ik eet geen vlees en bijna overal zat wel vlees op. Maar ik had uiteindelijk een heerlijk broodje kruidenkaas, bieslook en tomaat gevonden en wilde vrolijk weghuppelen, maar Gerben moest nog kiezen. Na een uur voor de vitrine gestaan te hebben - de medewerkster houdt volgens mij niet meer van Nederlanders - had hij een smerig broodje met kaas en eiersalade. We hebben het later goed gemaakt met een apfeltorte en een schocoladetaart - drie keer raden welke ik had ;-)
Na de lunch zijn we naar het paleis van Sissi gegaan wat geweldig was: echt een aanrader! We hebben de Grand Tour gedaan en omdat de man achter het loket sommige studentenkaarten te moeilijk vond, heeft hij ons maar voor het gemak met korting geregeld. In het begin liepen we achter een grote groep Duitsers aan die een persoonlijke gids hadden, dus op een gegeven moment zijn we daar maar doorgewalst - letterlijk en figuurlijk... want ja... in Wenen moet je Walsen!!!
Op onze terugweg kwamen we een zielig verdwaalt jongetje tegen, genaamd Andreas. We hebben met onze beste Duits het jongetje gerustgesteld -want deze was zijn Mutti kwijt, en hebben hem bij een man achter gelaten bij een loket die ons verzekerde dat zijn moeder hem daar komt ophalen, zodra deze gelokaliseerd was.
Vegetarisch zijn in Wenen is een RAMP!
Na het bezoek van het prachtige paleis - we hebben al besloten dat dit ons huis wordt later! - gingen we terug naar het centrum om ergens wat te gaan eten. Er is veel te zien en te doen in Wenen, maar eten zoeken is toch wel lastig. Uiteindelijk vonden we een steakhouse en iedereen was enthousiast - behalve ik, want ze hadden GEEN vegetarische gerechten. We hebben daarom Jessica en Martin maar gedropt en zijn uiteindelijk apart ergens wat gaan eten. Overal waar je komt is er vlees! Gerben, geduldig als altijd, was er van overtuigd dat we nog wel iets leuks zouden tegen komen. Kritisch als ik was, was niets goed genoeg... maar we kwamen uit bij een Italiaan, waar je romantisch (aaaaah) met z'n tweeën kon zitten. Als je vegetarisch bent: verwacht niet veel van Wenen - tenzij je met iemand kan eten die het niet erg vindt om een keer géén vlees te eten, want er schijnt een heel goed vegetarisch restaurantje te zijn in Wenen. Maar we komen sowieso nog een keer naar Wenen, want het is een prachtige stad, waar veel te zien is.
De zondag verliep rustig en om half 3 moesten we al weer afscheid nemen van Gerben en Martin, omdat ze terug naar Nederland moesten. Tranen met tuiten gehuild, gesmeekt dat ze langer bleven, we zijn achter de auto gaan liggen... maar het mocht allemaal niet baten... ze waren ons zat en wilde per se weg gaan! Prima joh, als jullie dat willen!!! Zucht. Wel hebben we met z'n 4en geconcludeerd dat het ERG gezellig is! En dat we elkaar snel weer moeten zien - over twee weekjes!? Nu eerst maar weer voorbereiden op een week school.
Hoe Ik Een Aanzoek kreeg, De Taxi Oorlog Ontstond En Dat Er Nog Spaanse Gentlemans Zijn
Het gewone leven in Krems is weer begonnen. Lees: veel feestjes, nog meer alcohol, dronken Spanjaarden, laat weg, vroeg slapen en de volgende dag vallen we in herhaling. Woensdagavond hadden we een welkomsfeest in 50/50 voor alle eerstejaars en Erasmusstudenten hier. De hele woensdag had ik zo iets van: ik ga niet mee, ik heb geen zin. Maar uiteindelijk besloot ik toch mee te gaan. Uiteraard kwam er een groep Spanjaarden (vergezeld door wat Italianen, Koreanen, Chinezen en wat verdwaalde Fransen) eerste gezellig naar Fischergasse om te 'kletsen' (geloven jullie het zelf?) en het werd steeds gezelliger en gezelliger.
Na 100 keer verkleden trok ik op aandringen van Elene een zwarte jurk aan - anders viel ik te ver uit de boot omdat iedereen er fab uit zag. Ik had - as usual - al lang geen zin meer. Ik had 3 glaasjes prosecco op (wat gelijk staat aan wijn en dus word ik er moe van) maar ik besloot mij dit keer niet tegen te houden door mijn onheilspellend voorgevoel.
Mi vuoi sposare?
Ik probeerde iedereen een beetje stil te krijgen, maar dit lukte niet en al helemaal niet toen Franscesco op zijn knieën ging. Hij heeft de neiging om mijn hand te pakken en te zoenen als hij iets doet waarvan hij denkt dat ik het niet leuk vond - in dit geval bier over me heen gooien. Nu vind ik een heleboel prima, maar een aanzoek hoeft nu ook weer niet!
Om 10 uur heb ik iedereen ons huis uit gebonjourd omdat er tegenover ons een vrouw woont die blijkbaar elke keer de polizei belt, en daar had ik natuurlijk geen zin in. De beste vriendin van Jess en mij hier (een Spaans meisje dat ons elke keer best friends noemt, terwijl we haar nauwelijks kennen en een beetje apart is) was dronken en besloot - toen EIN DE LIJK iedereen buiten was - nog even 'snel' naar de WC te gaan. Ik, vriendelijk als ik ben, wachtte op haar. Met als gevolg dat ik bijna 5 minuten stond te wachten eer ze naar buiten kwam zwalken en we moesten hollen voor de rest.
Kou leiden, de Taxi Oorlog en naar huis willen
Er zouden bij de Bahnhof bussen op ons wachten, maar dat viel tegen. Toen we aankwamen zag het plein zwart van de mensen, allemaal door elkaar roepend en zingend. Toen de bus kwam leek het wel een Nederlandse uitverkoop bij de IKEA. Iedereen stormde erop af als gekken met als gevolg dat bus 1 vol zat. De volgende bus zou over een half uur komen... dus... het was half 11 en tot 11 uur wachten had ik niet zo'n zin in.
Hoppend van één voet op de andere stonden we te wachten op de andere bus. Het was verschrikkelijk koud en zelfs mijn botten begonnen het te voelen... De andere bus kwam en de IKEA uitverkoop begon weer. Dit keer met verzwikte enkels - gelukkig niet bij mij - tot gevolg. Maar de bus bleek nog helemaal niet te gaan naar 50/50. Hij reed weg en kwam na 10 minuten weer terug. Natuurlijk probeerde Jessica en ik er weer in te komen, maar dat had niet veel zin. De bus zat stampvol en een stuk of 30 mensen bleven over. Toen kwam de Taxi Oorlog! Hij duurde van 11.10 tot 11.30 en ging voornamelijk tussen Spanjaarden en Oostenrijkers - de Nederlanders, die eigenlijk neutraal waren, werden 'gedwongen' zich te voegen bij de Spanjaarden vanwege vriendjespolitiek.
Rond 11.45 hadden de meeste mensen een taxi weten te bemachtigen - volgens mij zijn er maar 3 taxi's in Krems - en waren er nog een paar mensen over. Een groepje begon te lopen en Jess en ik bleven achter met Nuño (Spaans) en Carlos (Mexicaans). De Mexicaan DieVloeiend Duits Spreekt probeerde een taxi te bellen - want we wilde echt niet gaan lopen. Ik zag inmiddels blauw van de kou en dacht elk moment te kunnen bevriezen en Nuño - gentleman als hij was - bood mij zijn jas aan. Het hielp een flink stuk, want het was een dikke jas, maar ik heb nog zeker een uur na zitten rillen.
Uiteindelijk kwam er een taxi. Of nou... meer een busje met een dronken man achter het stuur die de regel heeft: Sie dürfen hier nur rauchen als Sie auch eine Zigarette für mich habe! Hij begon te 'rijden' naar 50/50 en ik ben blij dat ik levend ben aangekomen, want die man reed als een taxischauffeur in China - en dat is geen compliment.
Gratis drankjes? Ik ben Nederlandse: natuurlijk! Kom maar op!
Levend en shakend aangekomen moesten we nog binnen zien te komen. Er gingen geruchten dat je je studentenkaart mee moest hebben - wat we natuurlijk niet hadden - en we hadden geen kaartje, dus op hoop van zegen... Na 10 minuten voor de Uitsmijter te hebben gestaan, heb ik het maar gevraagd... want met wachten schiet je ook niet op. We hoefde geen studentenkaart te laten zien en konden gewoon een kaartje kopen - weer 10 minuten van mijn leven weggegooid. Nu moesten we alleen nog een plek voor onze jas vinden. Er stond een rij van hier tot Wenen om je jas op te hangen, maar we sloten ons toch aan. Het duurde even, maar toen we er bijna waren zei de persoon achter de balie dat er geen plek meer is voor de jassen!!! Wat betekend dat er meer als 300 personen in de zaal zaten.
De harde muziek volgend kwamen we een mega zaal binnen. Ik had het nog steeds verschrikkelijk koud. Al snel ondervonden Jess en ik het voordeel van vrouwen zijn want Nuño kocht voor ons echt, Nederlands, Heineken bier en later kregen we van Florian één of andere mix.
Verder zijn we gezoend door de liefste Spaanse jongen - die voor 85% homo is - die er is. Hij zei continue 'I loooooove you and Jessica. You aaaaare perfect!' Waarop Florian, de Cute Austrian Boy, teleurgesteld wegliep, want tegen zo'n knappe jongen kon hij niet op. We hebben met onze booty geshaked en geluisterd naar oude muziek, maar het meeste was best leuk, gezien hoe Francesco hand-in-hand liep met zijn buddy, Roberto een chica heeft versierd die hem later weer dumpte en gezien hoe Lucas een voorkeur heeft voor Zweedse blondines.
Rond een uur of half 2 besloten Jess, Thomas en ik maar naar huis te gaan. Thomas moest vroeg op en ik was best moe.
Al met al was het een prima avond maar...
...2 uur in de kou wachten is niet mijn ding
...2,5 uur onderweg zijn is niet mijn ding
...3 uur kou leiden is niet mijn ding